Terug van weggeweest

Dit was de titel van een mail aan mijn psychiater een jaar geleden. Ik dacht mezelf grappig te vinden met deze titel, maar ik hield mezelf voor de gek. Er was niks grappigs aan. Ik had een terugval en zag geen uitweg meer. Ik wilde dat de innerlijke onrust ophield, was dat nou teveel gevraagd?

Er waren zoveel ballen in de lucht en ik kon ze niet meer omhoog houden. Ik had geen idee hoe ik het allemaal moest doen. Was dit het leven van een volwassen vrouw in herstel? Laat maar dan, dacht ik.

Ik trok net op tijd aan de bel. Precies op het juiste moment. Ik was al zover gekomen en wilde niet dat dit me de kop ging kosten. Mijn ego en trots gooide ik overboord en ik ging opnieuw het gevecht in mezelf aan. Tijdens dit gevecht heb ik geleerd dat mezelf kwetsbaar opstellen mijn grootste kracht is. Door mezelf kwetsbaar op te stellen kon ik nog meer groeien en heb ik mezelf nog beter leren kennen. Ik ben blij dat ik er nog ben. En ik ben blij dat het leven me steeds vaker toelacht en ik steeds vaker weer mijn eigen onbezorgde ik kan en durf te laten zien. Ik ben een gelukkig en gezegend mens.