Medicatie

Medicatie, een gevoelig onderwerp. Zo ook voor mij. Ik heb lange tijd medicatie gebruikt voor diverse problematiek. Slaapmedicatie, ADHD medicatie en anti-psychotica tegen mijn nachtmerries en disfunctioneren.

Door therapie en zelfreflectie heb ik mezelf beter leren begrijpen en gebruik ik tegenwoordig (bijna) geen medicatie meer. (Bijna) omdat ik heel goed zonder kan, behalve als ik mij langdurig moet focussen of als mijn hoofd een chaos is geworden waar ik even niet meer uitkom. Bijvoorbeeld bij het schrijven van verslagen voor school. Voordat ik medicatie gebruik heb ik eerst een innerlijk gevecht met mezelf.
Bij mijn laatste schoolverslag was deze strijd er weer. Ik wilde geen medicatie gebruiken want de voorgaande twee verslagen heb ik ook zonder gedaan. Ik wilde mezelf bewijzen dat ik alles zonder medicatie kan en ben meerdere keren dat innerlijke gevecht aangegaan. 'Ik weet dat ik het zonder kan, dus dat MOET nu ook.'

Alleen dit laatste verslag was anders als de vorige verslagen. Het was het laatste loodje, en jeetje wat woog die zwaar! Uiteindelijk heb ik toegegeven aan hetgeen mijn hoofd nodig had, medicatie. Het heeft mij geholpen om rust en overzicht te krijgen en om het verslag te maken.
In plaats van zonder medicatie MOETEN omdat ik het kan, heb ik geleerd dat het enige wat ik MOET is soms wat liever zijn voor mezelf. Medicatie kan zwaar voelen wanneer je het niet wilt gebruiken maar wel nodig hebt. Het kan ook heel helpend zijn in bepaalde situaties en bij bepaalde kwetsbaarheden.
Het is maar net hoe je ernaar kijkt.