Het leed dat verlatingsangst heet

Let the hell begin!

Mijn grootste angst, is de angst dat iemand waar ik van hou bij me weg gaat. Dit kan een paar dagen, een week of voor altijd zijn. De angst is aanwezig en houdt me in zijn greep, altijd en overal.

Vanavond begint het! Rob gaat voor 2 nachten en 2,5 dag weg. Het lijkt heel onschuldig, maar voor mij is het de hel.

Hij gaat met 3 anderen naar een beurs in Duitsland. Daar gaat de controle.... Ik sta met mn rug tegen de muur en ben in 1 klap alle controle kwijt. Hij gaat weg, zonder mij, ver weg.

Hij vertelde me dat hij altijd weer bij me terug komt (niks aan gelogen, zelfs na 6 jaar is ie terug), maar het idee dat hij gewoon even weg is beangstigd me enorm!

We hebben er over gepraat, en ik heb er over gehuild, en ik ben in paniek geweest maar het moet gewoon gebeuren. Ik moet mijn angsten aangaan en overwinnen. Ik moet mezelf blijven toespreken en in mezelf blijven geloven.

Verlatingsangst, wilde dat het nooit was uitgevonden... wat een verschrikkelijk iets.

Gelukkig komt mijn beste vriendin Chantal een paar nachtjes bij me slapen zodat ik niet alleen ben en we gaan meidenavondjes houden zodat de tijd snel voorbij gaat en het allemaal iets minder zwaar is.

Daarnaast helpen mijn ouders me heel erg goed en ga ik ook met hun een dagje weg, even mijn gedachten ergens anders.

Elk nadeel heeft zn voordeel, Rob zn tas is al ingepakt.

Ik weet precies wat ie mee heeft, en dat ie alles mee heeft wat hij nodig heeft (controle xD) en Rob hoeft zijn tas niet meer in te pakken. Eigenlijk zijn we ook gewoon een topteam.

Veel plezier in Duitsland lieverd, en zorg maar dat je donderdag weer thuis bent!!