De goede richting

Nu ik dit schrijf lig ik lekker in de schaduw in de tuin. Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets van me heb laten horen. Dat het een tijdje stil is geweest heeft te maken met meerdere factoren. Ik doe sinds kort vrijwilligerswerk bij een zorgboerderij en heb de laatste paar maanden veel nagedacht over therapie en stilgestaan bij hetgeen ik eruit heb kunnen halen en wat ik er nog uit wil halen.

Het vrijwilligerswerk doet mij erg goed. Ik voel me enorm op mijn plek, een soort tweede thuis, en merk dat ik mezelf kan zijn en daardoor beter kan ontwikkelen.

Therapie is een ander verhaal. Hier heb ik het gevoel dat ik de laatste maanden minder stappen zat en mezelf langzaam aan het afsluiten ben. Ik ben met therapie begonnen in oktober 2017, dus bijna 3 jaar terug. Ik kwam toen binnen via de crisisdienst en wist niet of ik het leven wel leuk vond en aankon. In het begin van de therapie ben ik goed op weg geholpen (mede door mijn eigen inzet en keuzes tegen de adviezen van PsyQ in). Ik maakte grote stappen en leerde met bepaalde dingen om te gaan. Ik leerde te accepteren dat ik mijn eetgestoorde gedrag moest aanpakken en dat ik moest aankomen, dit ging met ups en vele downs, but I made it!

De laatste tijd haal ik weinig uit therapie. Het omgaan met emoties en bepaalde prikkels is tot de dag van vandaag nog steeds een probleem waar ik vaak tegenaan loop en vanuit de hulpinstanties weinig handvatten heb gekregen hoe hier mee om te gaan. Door veel te praten met mijn familie en partner heb ik zelf geleerd hoe ik hier wel beter mee om kan gaan. Communicatie is the key to success!

Een tijdje geleden hoorde ik van mijn behandelaar dat mijn therapie op 6 oktober stopt, en dat ik dan word uitgeschreven. Ik mag me wel opnieuw aanmelden als het na een paar maanden toch niet zo goed gaat. Dit kwam koud op mijn dak en na deze uitspraak ben ik me gaan afsluiten. Als ik het vanaf die datum alleen moet doen, dan maar liever meteen. Dan kan ik langzaam wennen aan het idee.

We hebben nu vakantie van therapie en ik moet eerlijk zeggen dat het me goed bevalt en dat het me prima afgaat zo.

Doordat er nu geen therapie is ben ik wel zelf veel gaan nadenken om te achterhalen waar bepaalde 'problemen' vandaan komen. Hierdoor heb ik gemerkt dat de hulpinstanties best wat steekjes hebben laten vallen en dat er veel dingen nooit naar voren zijn gekomen in therapie die toch wel dagelijks invloed hebben op mij. Onzekerheden komen voort uit mijn pestverleden, verlatingsangst komt voort uit het verliezen van mensen op jonge leeftijd, het willen hebben van controle komt voort uit het feit dat ik voor mijn gevoel nooit controle heb gehad op bepaalde situaties en ik door de jaren heb ontdekt hoe ik wel controle kan hebben (en hier in door sla).

Gelukkig is mijn vrijwilligerswerk ook een soort therapie. Een therapie die voor mijn gevoel zelfs beter bij mij aansluit. Ik werk hier met vele verschillende mensen waardoor ik per persoon moet kijken welke aanpak het beste aansluit. Voorbeeld: Als ik voel geïrriteerd te raken omdat iemand bijvoorbeeld iets niet begrijpt, moet ik binnen een paar seconden schakelen en het uitleggen op een andere manier. Waar ik voorheen boos zou worden of een woede-aanval zou krijgen heb ik nu geleerd om bij mezelf te kijken naar een andere manier, een oplossing. Ik ben Wendy ten Wolde van Zorgboerderij Paard & Relatie eeuwig dankbaar voor de kansen die ik hier krijg. De spiegel die mij wordt voorgehouden en de groei die ik in korte tijd heb mogen maken.

Citaat Facebookpagina Zorgboerderij Paard en Relatie, 14 mei 2020

Als je iets in je leven wilt veranderen, dan is dat een keuze. Zeker niet altijd eenvoudig. Er is discipline voor nodig en doorzettingsvermogen en vooral het geloof dat je het kan.

Natuurlijk heeft iedereen zijn eigen verhaal, maar waar het om gaat is dat je veel meer kan dan je wellicht denkt.

Investeer in jezelf. Je toekomst verandert met elke keuze die je vandaag maakt.