De betere versie van mezelf

Ik wil niet zeggen dat ik de beste versie van mezelf ben, maar ik heb mezelf de afgelopen drie jaar zeker verbeterd. Ik ben gegroeid, zowel op persoonlijk als sociaal vlak. Ik ben mentaal boven mezelf uitgestegen en heb stappen gemaakt waar ik nooit van heb durven dromen. Wat waren de afgelopen drie jaar soms zwaar.

Maar wat zijn drie jaar therapie, tegenover alle jaren waarin ik mezelf soms niet herkende, mij schaamde voor hoe ik deed en wie ik soms was. Ik was vaak godsonmogelijk.

Drie jaar therapie hebben me laten inzien dat niemand mij op een briefje ging meegeven hoe ik mijn problemen moest aanpakken. Ik kreeg wat handvatten, maar het grootste deel moest ik toch echt zelf doen. Wat ben ik eigenwijs geweest, en hoe vaak heb ik de bijl erbij neer willen gooien. Maar ik heb doorgezet, dankzij alle lieve mensen om mij heen die mij dag in en dag uit hebben gesteund. Dankzij de therapeuten die nooit hebben opgegeven en in mij zijn blijven geloven. Dankzij mijn groepsgenoten, waardoor ik nog meer wilskracht kreeg om te laten zien dat ik kon veranderen. En bovenal dankzij mijzelf, omdat ik ondanks alles nooit heb opgegeven.

Ik heb verschillende dieptepunten en hoogtepunten gehad.

Het grootste dieptepunt was mijn eetstoornis en agressie probleem waardoor ik bij de crisisdienst terecht ben gekomen. Door mijn agressie ben ik bijna uit de therapie gezet, maar ik wist mezelf een schop onder mijn kont te geven. Ik wilde hoe dan ook aan mezelf werken! Dit kon zo niet langer en ik moest doorzetten.

Een van de hoogtepunten was het kunnen stoppen met zelfbeschadiging en een andere uitweg vinden voor mijn emoties en frustraties: praten. Nog niet altijd even makkelijk, maar langzaam gaat het steeds beter.

Ik heb mijlpalen bereikt.

Een mijlpaal dat ik op 6 oktober mijn groepstherapie heb afgesloten en een nog grotere mijlpaal dat ik mijn individuele therapie op 18 december heb afgesloten. Dit houdt in dat ik 2021 therapie-vrij in ga.

Het afsluiten van therapie was voor mij heel erg dubbel. Aan de ene kant voelde het als een overwinning. Ik heb keihard aan mezelf gewerkt en kan nu op mezelf bouwen, wetende dat ik sterker ben als ooit tevoren. Ik vond het ook onwijs eng. Wat nou als . . . het mis gaat, ik het niet zelf kan, ik terug val in mijn oude patronen.

We gaan het gewoon beleven. Niemand weet wat je morgen te wachten staat.

Ik weet alleen dat ik enorm dankbaar ben voor de mensen die altijd in mij zijn blijven geloven.

Ik weet ook dat ik enorm trots mag zijn, en ben, op de persoon die ik de afgelopen jaren ben geworden en de ontwikkeling die ik heb

gemaakt.

Ik ben klaar voor de toekomst!